Hoe het begon,                                                           

Het was in 1998 toen mijn eerste kleine Pyreneese herdertje (Donna), parmhartig over de drempel stapte. Vanaf dat moment had ik mijn hart verloren aan dit bijzondere ras. In 2000 kwam er een nieuw pupje bij, en wat ik toen nog niet wist zou Kinkajou mijn hele leven veranderen. We gingen samen naar de hondenschool en begonnen met de sport behendigheid (agility). Kinkajou bleek talentvol en samen reisde we in de loop der jaren door europa en mochten deelnemen aan vele internationale toernooien. Europese kampioenschappen en wereldkampioenschappen. Niet alleen op het gebied van agility maar ook in de wereld van de show was hij succesvol en behaalde vele titels. Donna en Kinkajou kregen in 2004 samen een pupje, het was een nestje van 1 puppy (Dizzely). Mijn eerste zelfgefokte teefje en o wat was ik trots op haar, en dat ben ik nog steeds want deze kleine Dizzely is natuurlijk bij ons blijven wonen. Ook Dizzely werd voorgebracht op shows en ook met haar bezocht ik vele toernooien en speel nog steeds wedstrijden in Nederland op het hoogste nivo.

Zo af en toe werd er nog een nestje pupjes geboren, maar al snel bleek dat ik erg slecht afstand kan doen van al dat lieve kleine grut. Inmiddels kent mijn roedel 6 honden, en samen wonen wij in het rustige Maria Hoop, gelegen in Nederlands Limburg, verscholen tussen bossen en velden dicht aan de Duiste grens. Hier hebben wij genoeg ruimte gevonden om dagelijks lange wandelingen te maken. Maar ook om onze passie Agility te kunnen beoefenen als serieuze sport. 

Omdat wij veel wedstrijden spelen op landelijk nivo is het belangrijk dat de honden en ik in goede conditie zijn. Hoogwaardige uitgebalanceerde voeding hoort daarbij. Veel mensen, zo ook ik, zijn bewust bezig met hun voeding. Maar veel minder mensen zijn zich er bewust van wat ze hun huisdier te eten geven. Ik wil mijn honden in uitmuntende conditie hebben. Daarbij gestimuleert door de voeselallergie van Dizzely.  Ik heb vanalles geprobeerd, van brokken tot zelf koken, barfen en rollen rouwvlees. Maar over het algemeen bleef bij Dizzely de jeuk aan.

Het is voor mij belangrijk dat het voer makkelijk mee te nemen is. Daarmee valt alles wat diepgevroren bewaard moet worden voor mij al af. Vanuit mijn vakgebied als paraveterinair dierenartsassitent en voedingsadviseur leerde ik steeds meer over voeding en ingredienten. Hoe meer ik ervan leerde hoe kritischer ik werd. Mijn sporthonden wil ik graag zo natuurlijk mogelijk voeden en dat is niet met droge brokken met veel kunstmatige toevoegingen en vulstoffen daarin. Dus ik stond open voor alternatieven.

Mijn vriendin en dierenarts Barbro Dornhecker vertelde me over PETfit, hoewel ik er eerst kritisch tegenover stond wist ze me over te overtuigen het eens te proberen. Het was niet meteen een succes. Mijn honden waren brokken gewend en het systeem moest zich even omzetten tot het verwerken van Petfit vlees. Overschakelijk van brokken naar PETfit is eigenlijk een detox voor het lichaam. Maar al snel was ik overtuigd. De honden eten het erg graag, de ontlasting werd minder, ze werden aktiever (sneller) en de vacht zag vrij snel een stuk beter uit.

Met PETfit heb ik voor mijn honden het ideale voer gevonden, en dat wil ik heel graag delen met andere mensen. Daarom heb ik mij aangemeld als PETfit voedingsadviseur. Dat maakt niet dat ik blind ben voor andere opties. 

Tijdens mijn advies gesprekken kijk ik vooral naar wat mensen belangrijk vinden voor hun  dier en soms is het dan niet Petfit dat ik adviseer.

 PETfit vers vlees in handige blikken, voor mij de ideale oplossing.

Website;

Wilt u verder kennismaken met mijn honden dan verwijs ik u door naar onze website;

https://face-rase-nl.webnode.nl